Milford Sounds en Dunedin!

Hallo lieve lezers!

Sorry voor het veel te late verslag, maar het is hier de afgelopen weken nogal hectisch geweest!

We waren gebleven bij het verslag over Milford Sounds en Dunedin.

De Milford Sounds trip hebben we geboekt op de kiwibus. We waren eerst niet van plan om te gaan, omdat we hadden gehoord dat het niet zo bijzonder was, maar onze buschauffeur liet het zo mooi en leuk klinken dat we toch maar besloten om te gaan.

Op woensdag vertrokken we 's ochtends om 8.30 vanuit Queenstown naar Milford sounds. Onze eerste stop was een stop bij het stadje genaamd Te Anau. Hier stopten we voor een bezoek aan de wc en een heerlijk ontbijt. Iris en ik hebben een sandwich zonder boter laten maken en onze dorst werd gelest door een gloeiend hete cappuccino. Het kon niet beter op zo'n koude morgen!
Onderweg zijn we verder vaak gestopt om een foto van een mooie berg, waterval of vallei te maken. Een van de bekendste valleien was de "Valley of a Thousand Waterfalls. Als je daar doorheen rijdt zie je allerlei watervallen van groot naar klein. Omdat het flink had geregend die ochtend waren er meer watervallen te zien dan wanneer het droog was, dus dat was een voordeel van het slechte weer. Toch hadden wij meer verwacht van de vallei en voelde daarom niet heel bijzonder. 

Ook zijn we gestopt bij 'the Mirror Lakes', waar je een foto van het meer kan maken met de bergen erop. Het water moet helemaal stil zijn zodat dat de berg er perfect in wordt weerspiegeld. Als dat gebeurd, weet je dus niet op welke manier de foto is gemaakt (op z'n kop of niet?) Helaas is dit bij ons niet zo goed gelukt, omdat de bomen wat resterende regen in het water druppelde. Maar je krijgt 't idee!

Na nog een paar kleine stops kwamen we aan bij de ferry die ons door Milford Sounds zou varen. Tijdens de cruise op de ferry zou ons een verrukkelijk feestmaal staan te wachten waar we zoveel van konden eten als we wilden (zoals de buschauffeur liet blijken). Maar je raad het al, zò lekker was het niet. Er waren twee soorten buffetten en natuurlijk zag degene waarvan wij niet mochten eten er beter uit... Dat was namelijk een Indisch buffet, speciaal voor allemaal smakkende Indische mensen, wat waarschijnlijk door hun eigen koks was gemaakt met hun eigen pannen en messen enz. Al die moeite om er zeker van te zijn dat er geen onreine dingen met hun eten zal gebeuren. Hoe de waard is...
Ons buffet begon raar genoeg met het toetje; een minibakje met vanille-ijs, maar we moesten wel meteen doorlopen om ons bord te vullen. De verhitte bakken hadden porkbelly met vetranden, kippenpootjes zonder smaak en was rijk aan kleffe groenten. Dacht je dat je aan het eind nog een lekker toetje had, was het minibakje ijs veranderd in een minimilkshake...

Milford Sounds wordt beschouwd als het achtste wonder van de wereld, dus wij verwachtten iets heel spectaculairs. Helaas is de beauty van Milford erg afhankelijk van het weer en hadden wij het helaas niet zo goed getroffen. Het idee achter het wonder van Milford Sounds is dat er nergens anders in de wereld de bergen zo hoog de zee uitkomen (wat natuurlijk niet afhankelijk van het weer is, hihi), maar aan het begin hadden wij zoveel laaghangende wolken en mist dat we niet eens konden zien hoe hoog de bergen werkelijk waren! Gelukkig ging het wonder niet aan ons voorbij, want het klaarde aan 't eind van de dag wat op en de toppen van Milford Sounds kwamen toch nog even kijken. De bergen zijn inderdaad erg hoog en onze verwachtingen werden vervuld (en de camera gevuld)!

Na de cruise werden we gedropt bij een soort onderwater huis. Een speciaal ingerichte tunnel naar beneden diep in het water leidde tot een onderwater kamer met plexiglazen ramen om een zo goed mogelijk beeld te vormen. Helaas was dit echt minder spectaculair dan ze hadden gezegd, want het enige wat je zag was blauwgroen water met een paar visjes. Dat was wel jammer, want er zijn ook wel eens haaien voorbij gekomen! En dat maakt het natuurlijk veel spannender dan het nu was!

Na snel uitgekeken te zijn bij de onderwater kamer zijn we gaan wachten op de ferry om ons weer naar de bus te brengen. Ooit gehoord van sandflies? Dit zijn zeer agressieve en angstloze vliegjes die gewoon je blote huid bespringen en hun trucje doen. Het resultaat; de ergste jeuk die je je maar kan voorstellen. Ik heb er dan ook veel opgelopen. In totaal tel ik op m'n voeten, armen, benen en gezicht 35 bulten. En Iris had er maar 8; niet eerlijk! These lovely creatures besprongen mij ook toen ik aan het wachten was. Maar dat hebben ze niet overleefd, muhaha...

Toen we weer terugkwamen bij de bus vertrokken we direct en reden aan een stuk door naar het stadje van onze eerste stop op de heenweg en daarna naar Queenstown. Eenmaal bij het hostel vroegen mensen ons hoe het was. Ons antwoord en dat van iedereen op onze bus; als we dit hadden geweten hadden we geen 145 dollar betaald. Het wonder heeft onze verwachtingen niet helemaal volbracht alsmede door het weer en de verhalen van onze chauffeur, maar wij hebben in ieder geval wel het Achtste Wereldwonder gezien (en stiekem zijn de foto's toch best nog wel mooi)!!!

Na een paar heerlijke dagen in Queenstown, besloten we met een groep dat we ook graag Dunedin wilden zien. Dunedin is de grootste studentenstad in Nieuw-Zeeland en heeft bezienswaardigheden als the Cadbury Chocolate Factory en The World's Steapest Street! Steve heeft een auto voor 7 personen gehuurd en daarmee zijn we samen met Sophie en het koppel Kevin en Ansleigh (allemaal van de kiwibus) naar Dunedin gereden. 

Het leek ons leuk om eerst een tour door de Chocolade Fabriek te doen om te zien hoe de lekkerste chocola van de wereld wordt gemaakt. Maar toen we daarheen belden om de tour te boeken bleek dat ze net vandaag een vergadering hadden en dat het deel waar de chocola daadwerkelijk wordt gemaakt is afgesloten en wij dat dus niet konden zien. Balen, maar dan maar de tour zonder dat deel. Ze hebben daar heel erg hun best gedaan om de tour zo leuk mogelijk te maken. We kregen gratis chocola, hebben een reusachtige chocolade waterval gezien en mochten gesmolten chocola proeven voor het hard zou worden. Al met al leuk om even gezien te hebben maar wel jammer van het afgesloten gedeelte.

Na de Chocolate Factory besloten we iets te gaan eten omdat we allemaal wel erg honger hadden en toe waren aan iets zouts in plaats van al die zoete chocolade. We zijn bij een leuk cafeetje gaan zitten en hebben een heerlijk broodje gehad. Iris had een panini met kip en pesto en en ik had een panini met brie en cranberry!

Na deze heerlijke lunch wilden we naar de Steilste Straat van de Wereld lopen, maar dat bleek nog wel een stukkie (een uurtje of anderhalf!) lopen, dus zijn we daar maar met de auto heen gereden. Eenmaal aangekomen was het inderdaad een aardig steile straat haha (zie foto's).
Je moest gewoon moeite doen om normaal te staan. Wat wij het raarst vonden en helemaal niet hadden verwacht was dat het een normale straat is. Er wonen gewoon mensen en de containers stonden gewoon aan de weg. Dat was heel apart om te zien!

Omdat we niet te laat terug wilden zijn, zijn we na de worlds steapest street naar huis gegaan. Het is nog best een eind rijden! Om 8 uur waren we terug in Queenstown. Iris en ik zijn daarna uit eten geweest met Steve bij een Indisch restaurant. Dat was erg leuk en lekker, maar vooral erg pittig! We werden er helemaal heet van, maar de warmte konden we enigzins blussen met een heerlijke fles wijn die Steve had besteld. Het was zeker een zeer geslaagde dag en we hadden zelfs nog genoeg Indisch eten over om er nog twee avonden van te eten! 

Xx Iris en Tessa