Melbourne Madness

Hallo allemaal!

Een update van onze bezigheden tot nu toe vanuit het best wel koude Melbourne. We zijn nu namelijk helemaal ten zuiden van Australië in de provincie Victoria aangekomen. Vanuit lovely Byron Bay zijn we om tien uur met de Greyhound (een bus) naar Surfer's Paradise a.k.a. Gold Coast gereden. Na een half uur in de bus te hebben gezeten vroegen we ons af of we er al waren. Dit was toen nog lang niet het geval. Hmm, vreemd... Op onze ticket staat toch echt dat de reisduur 35 minuten is... Nou ja, we komen er vanzelf. Aangekomen in Surfers werden we praktisch voor de deur van het hostel afgezet. De buschauffeur nam zijn gloriemoment en deed een klein praatje zoals piloten dat altijd doen na een vlucht. Ook de beroemde: "lokale tijd is nu" noemde hij. Het was iets over half elf. Wacht eens even... We gingen tien uur met de bus weg uit Byron... Ohja, een uur tijdsverschil! Gold Coast ligt namelijk net in Queensland waar de klok dus een uur terug staat in vergelijking met New South Wales. 

Surfers Paradise is echt iets heel anders dan Byron Bay, wat wel even wennen was. Overal hele hoge gebouwen en drukte op de straten. En dat allemaal op steenworp afstand van het strand, waar het naar onze mening helemaal niet zo'n paradijs was voor surfers. Het strand was dichtbevolkt en de golven waren rommelig en onoverzichtelijk. We hebben ook maar drie surfers gezien...

Omdat het ons in het water niet zo'n pretje leek, zijn we in het zand tegen de rand van een plateau gaan zitten waar de schaduw was. Tessa was moe van de avond daarvoor en besloot daarom een tukkie te gaan doen in het zand. Na een in wat vreemde houding te zijn gaan liggen viel ze dan ook vredig in slaap. Zij lag in de schaduw van een palmboom, maar ik wilde wat zon op mijn nog oh-zo-witte-en-nog-nooit-verbrande scheenbenen. Om uit de schaduw te komen moest ik wat verder weg van Tes gaan zitten, waardoor het leek dat ik niet bij haar hoorde. Meerdere mensen zijn voorbij gelopen die nog eens extra goed checkten of Tessa daar niet dood lag! Hahaha, een erg leuk gezicht. 

Na een fijn dutje en niet-van-kleur-veranderde  scheenbenen zijn Tes en ik wat gaan lopen door het centrum. Op de weg daar naartoe hebben we Andi (een vriend van het surfkamp) gevonden, die een beetje in z'n eentje aan het ronddwalen was. We liepen met z'n drietjes door een groot superwinkelcentrum waar we werden aangesproken door een meisje van "Wicked Club Crawl". Ze wilde ons een leuke avond aanbieden voor $60. Dat vonden we een beetje veel, uiteindelijk hebben we hem voor  $40 gekregen. De crawl hield in dat we eten zouden krijgen, entree voor de vijf coolste clubs en in elke club een gratis drankje. Op zich toch een leuke deal? Nou, eten hebben we niet gehad, want dat was al op toen wij kwamen. Die gratis drankjes stelden niets voor, gewoon softdrinks of een shotje aairdbeiensap... Gelukkig waren de clubs wel heel gaaf. In de laatste twee clubs liepen de serveersters in lingerie rond, maar daarin was Andi meer geïnteresseerd dan wij waren, haha. In één van de clubs kon je zelfs je haar laten doen, de duurste geurtjes opspuiten en de wc was totaal van goud. Nouja, nepgoud dan. Nevertheless, wij hadden rond twaalven ons bedje al gevonden!

De volgende ochtend moesten we alweer vroeg uitchecken (we bleven maar een nachtje in Surfers). We vlogen om twee uur naar Melbourne. Aangekomen op vliegveld Avalon was het alweer half zes, toen we onze bagage hadden was het zes uur en uiteindelijk in Melbourne was het al zeven uur. Drama. We hadden namelijk nog geen slaapplek voor die avond en het was dus al vet laat, maar we dachten dat het in deze grote stad wel zou moeten lukken. Het tegendeel was waar, want na serieus élk hostel te hebben gebeld en zelfs al wat hotels, had niemand meer plaats. De enige die nog iets vrij had, was een hotel die ook appartementen verhuurde. Nou, dat moest dan maar! Helaas lag dit hotel helemaal in een ander gedeelte van de stad dan waar wij waren. Dus je raadt het al; wij moesten op pad met de backpacks. Na heel veel gedoe met de metro, veel gesjouw met de rugtassen, veel telefoontjes naar de receptie van het hotel en anderhalf uur later waren we dan eindelijk aangekomen bij het juiste adres. Wat een drama! Ondertussen was het al bijna negen uur en we hadden sinds half twee niet meer gegeten en we waren dus helemaal bek af. Bij de receptie zat een lief oud vrouwtje die ons goed geholpen had, helaas moesten we ook nog een paar trappen op en af om bij ons appartement te komen!!! Sjonge jonge, we hebben nog nooit zo last van onze rug gehad. Ten opluchting was het appartement wel echt vet cool. We hebben allebei een lang bad genomen en we hadden allebei een eigen twee persoons bed waarin we heerlijk hebben geslapen. Achteraf is alles dus toch nog goed gekomen, behalve dat we die avond te moe waren om nog op pad te gaan voor voedsel, dus onze eerste maaltijd was pas weer lunch bij de Mac die volgende dag! 

Man-oh-man, wat een avonturen. Gelukkig is verder in het hostel waar we nu slapen alles gewoon prima. De bedden kraken best wel erg, maar liggen erg lekker.

Tes en ik zijn -net als in Sydney- naar de Royal Botanic Gardens geweest. We waren het er allebei mee eens dat deze mooier was dan die waar we eerder waren geweest. Prachtige tuinen met leuke paadjes tussen de bomen door en mooie bloemen. Zoals je op de foto's kan zien was er ook een beetje bijzonder gegroeide boom bij, waarbij we niet konden laten om hem even na te doen ;-). 

Blijkbaar vinden we wandelen heel leuk, want die dag zijn we namelijk ook weer vier uur onderweg geweest met wandelen door de stad en de tuinen. Helaas heeft Melbourne voor ons niet veel charmes. We hadden misschien te hoge verwachtingen, we hadden immers veel leuke verhalen gehoord over deze stad. We vermaken ons wel en we maken ook wel dingen mee, maar ik vind het prima dat we binnenkort naar Nieuw Zeeland vliegen! Ohja, toen we klaar waren met wandelen kregen we een smsje van mijn ouders die vertelden over de verschrikkelijke aardbeving in Christchurch. Onze leuke wandeling eindigde met dit nieuws. Op een groot scherm in het centrum van de stad werd het nieuws afgebeeld en zagen we live-beelden van de ramp die tot nu toe al 75 doden geëist heeft. Het toevallige ook; wij zouden over drie dagen naar die stad vliegen om onze reis in NZ te gaan maken! Heel bizar allemaal. Stel je voor dat wij daar iets eerder waren geweest...

We hebben meteen contact opgenomen met onze reisorganisatie en we hebben de vlucht om laten boeken. We vliegen nu de 25e op Auckland en uiteindelijk vliegen we ook weer terug naar Australië vanuit Auckland. Laten we de eerste paar weken Christchurch maar overslaan...

Vandaag was het plan om naar Luna Park te gaan. Dat is een soort van kleine kermis op een pier. We moesten alleen wel weer helemaal naar een ver gedeelte van de stad, geen gemaar, gewoon een gedeelte met de gratis tram en dan weer met de normale. Waar wij natuurlijk op het laatste moment pas achter kwamen, was dat het Luna Park dicht was... Ach, dan maar geen achtbaan, reuzenrad en suikerspinnen... Het medicijn: SHOPPEN! Haha, niet extreem hoor, we hebben gewoon dat gedeelte van Melbourne afgelopen en we hebben een paar dingetjes gekocht. Het was een heerlijke lentemiddag met zo'n 23 graden. Van het zonnetje hebben Tes en ik genoten met een Strongbow Cider, ergens op een bankje. Toen we eenmaal terug in het hostel waren hebben we erg gezond gegeten, broccoli, aardappelen en kip. Wat een leuke dag! Wel onze laatste in Melbourne, want...

New Zealand, HERE WE COME!!!

XOXO Iris